سازمان، ظهور نفس اماره

یکی از نظریه پردازان سازمان و مدیریت به نام لیندبلوم در مورد انقلاب سازمانی بیان میدارد: انقلاب سازمانی انقلابی است که برایش پرچمی برافراشته نشد، هیچ گاه اضطرابی را برنینگیخت و با مقاومتی روبرو نشده. در دورانی که ما آمریکایی ها و اروپاییها بی توجه به رویداد های اطراف سر خود را با مناظره و مباحثه در مورد جامعه باوری، توده گرایی و ... گرم کرده بودیم ، انقلاب سازمانی به شکل خزنده به وقوع پیوست و چهره زندگی ما را تغییر داد. در واقع بشر غربی بیان میکند زمانی که سازمان ظهور کرد و همه زندگی بشر را تحت سلطه قرار داد متوجه این امر نشدند در صورتی که آنها در گیر این مسئله بودند که چگونه خواسته ها و امیال بی اندازه بشر را جواب دهند. خواسته ها و امیالی که حتی بعد روحانی و الهی ندارد، برای آنها تفاوتی نداشت که این بلند پروازی ها با هدف خلقت انسان ارتباطی دارد یا خیر. آیا هرگونه جواب دهی به امیال نفسانی ضروری و نیاز است؟در اینجا بود که خواسته های نفسانی بشرغرب از ساختن برج های آسمان خراش گرفته تا ساختن بمب اتم و... مورد توجه قرار گرفت و وسیله ایی برای تحقق این امیال شیطانی و نفسانی ظهور نمود و آن سازمان بود. البته سازمان به خودی خود مضر و بی فایده نیست بلکه سازمانی که اصول و مبانی آن گرفته شده از نفس اماره و زیاده خواه بشر باشد مطمئنا در ازای خدمتی که بشر ارائه می دهد صدمات و لطمه های زیادی نیز به بار می آورد. همانگونه که خداوند بسیاری از کارها را حرام نمود از جمله قمارکه البته منافعی دارد ولی صدمات و ضرر آن بیشتر از منافع آن است. در اینجا بحث بر سر خوب و بد بودن سازمان نیست چون واضح است که این امر بستگی به مبانی و اصول تشکیل دهنده سازمان دارد و این که این سازمان ظهور چیست. آنچه در بیان اندیشمندان غرب موجود است این است که این سازمان کنونی ظهور امیال و گرایشات نفسانی انسان است از جمله این اندیشمندان جرج هوماند میباشد که بیان میدارد: واقعیت این است که در جامعه نوین امروز، سازمانها یا مجموعه های رسمی بزرگ انسانی، ظهور وتوجیه گرایشها و تمایلات موجود در کلیه ی گروه های انسانی است. اما آیا بشر غرب نفس خود را تهذیب نموده بود؟ آیا تمایلات و گرایشهایی که مورد توجه قرار داد ریشه در نفس اماره که سرار حیوانیت است نداشته است؟ آیا انسان باید به همه ی امیال خود جواب مثبت دهد؟! آیا در ادیان الهی نیامده که به تمامی خطورات ذهنی و تمایلات نباید جواب مثبت داد، مگر آنکه الهی و انسانی باشد؟ آیا امیال و گرایشهایی که انسان غربی به آنها توجه نمود، امیال و گرایشهای سرار انسانی و الهی بود؟! جواب این سوال را بر عهده ی خوانندگان عزیز میگذارم. میتوان بیان کرد، سازمان که ظهور تفکر و امیال گوناگون بشر غرب است، از آن جهت که آن امیال سرار انسانی و الهی نبوده، بنابراین آن امیال در ظهور خود هم موجود هستند اما به صورتی دیگر، همچون سازمان های فعلی. این که در سازمانهای کنونی روح بدبینی، حسادت، رشوه دهی و رشوه گیری و صدها فساد دیگر وجود دارد، آیا نشأت گرفته از همان امیال و گرایشات اولیه ندارد؟ زیرا اندیشمندان غربی مدعی هستند که سازمان کنونی ظهور تفکر و امیال و خواسته های بشراست. اما مهم نیست آن خواسته ها چگونه باشند، بلکه اصل و اساس جواب گویی به  امیال و خواسته های نفسانی بشر است، امیال و خواسته هایی که هیچ گاه تمامی ندارد، نفسی که باید از آن به خدا پناه برد اگر جهت الهی به آن ندهیم. بشر غربی که نتوانست روح خود را بشناسد و در شناخت حقیقت انسان عاجز است ، چگونه می تواند میان خواسته های نفس اماره و نفس تهذیب شده ی انسان تفاوت قائل گردد؟ این سوالی است اساسی که بر  مبنای آن تمدن کنونی غرب زیر سوال میرود. فرج زاده  1392/8/10