هنگامی که نگاه به انسان، همانند نگاه به حیوانات دیگر باشد و تنها نطق و سخن گفتن انسان، او را از دیگر موجودات متمایز کند و فلسفه زندگی زمینی انسان به فراموشی سپرده شود، همه معادلات زندگی نیز رنگ و بوی دیگری به خود میگیرد. خداوند متعال، انسان را خلق نمود تا خود را در او ببیند و تمام آنچه خود دارد را به انسان ارزانی دهد و او را به بالاترین مقامات و لذتهای موجود در عالم برساند؛ اما جای تاسف است زمانی که همه برنامه های الهی نادیده گرفته میشود و هدایت جامعه براساس دیدگاهی ضد الهی صورت میگیرد.
